İşte aynı şey bizim evde de oldu, bizim burada, Kıbrıs’ta. Nefret ve nafile arayışlar kalplerimize hâkim oldu ve Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türklerin yüzyıllar boyunca kardeş gibi yan yana yaşamış olduğunu unuttuk.
Bir varmış bir yokmuş, ormanlar, nehirler ve gölleri olan yeşil vadilerin olduğu büyülü bir yerde bir ev varmış. Ev küçük ama güzeldi ve içinde yaşayanların hepsi rahat bir yaşam sürdürüyorlardı. Bu evde Yorgos ile Hasan aileleri ile birlikte yaşıyordu. Dili ve dini aynı olmamasına rağmen, iki aile yıllarca huzur ve barış içinde kardeş gibi yaşıyordu. Bu ev iki büyük zengin ve güçlü krallığın ortasına inşa edilmişti. Uzun bir süre boyunca, krallıkların varlığı Yorgos ve Hasan’ın hayatlarını etkilemiyordu, ta ki hükümdarlar eşzamanlı olarak bu küçük evi sahiplenmek isteyene kadar. Yorgos ve Hasan hükümdarlarının emellerini engellemek yerine kendileri de onları benimsedi ve işte o zaman felaket geldi. İkisi de İki krallıkla birleşmeye çalışırken, Yorgos ve Hasan’ın hayatlarında hakim olan sevgi, barış ve güven ortadan kalktı ve onların yerine kin, önyargı ve kuşku geçti. İki aile arasındaki sürtüşme kaçınılmazdı. Ev neredeyse tamamen yıkılırken iki ailenin de ağır kayıpları oldu. Yıllar geçtikçe, iki aileyi barıştırmak için ve evin yeniden inşa edilmesi için birçok girişim yapıldı fakat bugüne kadar hiçbiri başarılı olmadı…
İşte aynı şey bizim evde de oldu, bizim burada, Kıbrıs’ta. Nefret ve nafile arayışlar kalplerimize hâkim oldu ve Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türklerin yüzyıllar boyunca kardeş gibi yan yana yaşamış olduğunu unuttuk. 74 yılından 42 yıl sonra ülkemiz bölünmüş olmaya devam ediyor. Bizler Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türkler hastalıklı milliyetçilik nedeniyle kendi ülkemizde iki yabancı gibi yaşıyoruz. Günden güne birbirimizden daha fazla uzaklaşıyoruz ve kalıcı bölünme riski ile karşı karşıya olabiliriz. Ama kader bize son bir şans vermeye çalışıyor. Devam etmekte olan müzakereler bir anlaşmaya yol açabilir. Ama bu anlaşma siyasi bir karardan başka bir şey olmayacak. Onun başarılı olup olmayacağı sadece halkın ona kucaklayıp kucaklamayacağına bağlıdır. Kıbrıs halkının tümü savaşın ve onun sonuçlarının ne olduğunu derin bir şekilde yaşadı. Ama şimdi Kıbrıs tarihinin kitabında yeni bir boş sayfa açarak gerçek barışa kapıyı açma ve taşıdığımız tüm acı hatıraları unutma zamanıdır. Aynı hataları bu sefer de yaparsak sonuçları daha da kötü olacak, evimizin kalan duvarları yıkılacak ve o zaman herhangi bir çözüm için çok geç olacak. Ben bu sefer başarılı olacağımızdan eminim, yeter ki inanalım. Bu yüzden kulaklarımızı tüm reddedici ve bölücü sirenlere kapatıp hedeflerimizi gerçekleştirme mücadelesine devam ediyoruz…
Orestis Agisilaou
