Gazeteci Maria Frangou
Sanki biri denize bir taş fırlatıyor, diğerleri ne kadar ileri gideceğini ve ulaşacağı noktada nasıl bir şekil oluşturacağını görmek için koşuyor…
Kıbrıs olarak bugün nerede olduğumuzu düşündüğümde bu imajı aklıma getiriyorum… Ya bu Kıbrıs meselesini ilgilendiriyor ya da ülkemizin iç meselelerini ilgilendiriyor. Crans Montana’dan Temmuz 2017’de ayrıldık ve şimdi diyoruz, kaldığımız yere geri dönelim. O zaman neden ayrıldık oradan? Kıbrıslı Rumların ve Kıbrıslı Türklerin ayrı yaşamasını isteyen anlatıyı güçlendirerek neden bu kadar çok kullanılmamış zaman sızıntısına izin verdik? Verilerin değişmesi ve bir çözüm olasılığını daha da zorlaştırmasıyla neden üç yıl ve birkaç ayın geçmesine izin verdik?
Nikos Anastasiadis’in ve Mustafa Akıncı’nın tarih yazma fırsatı vardı. Ve ülke ve halkın yeniden birleşmesinin liderleri olacaklardı. Suçun her ikisine de BM Genel Sekreteri tarafından yüklenmesiyle başarılı olamadılar. Bununla birlikte, çözüme ve kimin çözümsüzlüğe yatırım yaptığı daha açık. Kimin Müzakerelerin devam etmesi için savaştığı ve kimin iki devletli çözüm ve konfederasyon taraftarları ile – her zaman gizlice – görüştüğü iyi biliniyor. Ve elbette bu Mustafa Akıncı değildi. Denizdeki taş Nikos Anastasiadis tarafından atıldı. Nereye düşeceğini ve etrafında hangi şekilleri yaratacağını görmek için değil tabii ki. Çünkü ikisini de biliyordu. Bunu yaptı çünkü söz verdiği ve müzakere masasında müzakere ettiği iki bölgeli, iki toplumlu federasyon artık istediği çözüm değil. Ersin Tatar’ın Kıbrıslı Türklerin önderliğine terfisi de Cumhurbaşkanı için en iyi mazeret olacaktır. Boşluk, iki liderin ilk gayrı resmi toplantısında resmi olarak kaydedildi. Sayın Anastasiadis’in çözüm konusunda hedef yönelimli olduğundan söz ederken ikna edici olmaması dışında.
Bugün kendisini Kıbrıs meselesinde kararlaştırılanların sorumlusu olmadığını aceleyle sunmak için üç kısır yılı geride bıraktı. Çünkü diğer kişi pozisyonlarını gizlemiyor veya kamufle etmiyor. Bay Anastasiadis’in istekleri farklı – ve halkın çoğunluğunun çıkarlarından uzak. Hizmet ettiği gündem farklı, yatırım yaptığı beklentiler farklı ve hedefleri farklı. Gündem, beklentiler ve ona ve benzer düşünen insanlarının bir kısmına hizmet eden hedefler. Ve ülkemizin alışılmışın dışında gelişmesiyle de ilgisi var. Ülkemizin yarısının. Kıbrıs mücadeleye devam etmeyi hak ediyor. Ve bütün çocuklarının vatanı olan yeniden birleşmiş Kıbrıs için savaşmayı asla bırakmayacağız. Anastasiadis ve Tatar – içeriden ve açıktan değil – birçok görüş ve hedef yakınsamasına sahip. Bu durum tüm Kıbrıs halkının ve özellikle dezavantajlı yurttaşlarımız, Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türklerin iyi niyetli çıkarlarına hizmet etmemekte. Her iki durumda da ayrıcalıklıların bir kastına hizmet edilir; güçler ve ayrıcalıklar öne sürmeyi ve diğerlerinin pahasına zengin ve asalak bir şekilde yaşamayı öğrenen bir isimlendirme. Söz almak ve yolu göstermek sivil topluma kalmıştır. Yeniden birleşmekten başka yolu yok. Ancak bu şekilde tüm Kıbrıslıların barış ve refahı için yaratılan koşullar vardır. Sivil toplum, Anastasiadis ve Tatar’ı ülkemizin bir geleceğe sahip olması için gerekli yere götürmelidir.
Voice of the Island 2020
