Madame Kafri bir ilkbahar gecesi yüzleşti kadınlığı ile ve büyüdü elleri adamını ararken yoklukta.Kafri mavi panjurlarını kendi boyattığı iki odalı, sobasız bir evde oturuyor. Savaş...
Neredesin? Sana soruyorum! Kalp kırıklarında mısın? Kalbini kıranlarda mısın? Unuttuklarında mısın? Yoksa… Bir nefeslik durakta mısın? Saçlarım dağılıyor… Zaten hiç lafımdan anlamazlar. “Durun” diyorum durmuyorlar....
Pencerenin, umut verici mum ışığını yansıtan beyaz demirlerinden dışarıya bakıyordum. Yemyeşil yapraklar ile kaplı olan kuru dalların üzerindeki minik, saf meyvelere baktım. Sadece onların saflığını...