Orestis Agisilaou,Normal Bir Devlet Talep Ederek
Bir kimse yukarıdan Kıbrıs’a baktığı zaman, kültür kavşağı olan, doğal güzelliği olan, sınırları olmayan, savaş, kayıplar, asker, göçmen, kin, düşmanlık olmayan, Akdeniz’in ucunda sakin ve barışçıl bir ada görüyor. Kıbrıs’ın ideal resmi budur. Fakat gerçekle yüzleştiğimiz zaman, bu gerçeğin beklediğimizden daha sert olduğunu anlıyoruz. Kıbrıs’ın gerçek resmini, milliyetçilik silahlarından dolayı parçalanan bir yer oluşturuyor.
Olayları biraz başından ele alalım. Kıbrıs yıllarca İngiltere’nin sömürgesiydi. Yerlilerin arzularından dolayı, Kıbrıslılar için İngiliz sömürgecilerle ‘bir arada yaşamak’ hiç bir zaman barışçıl değildi. Fakat bu arzular boş yere ve tarih yazgısı olarak sonuca vardı. Kıbrıs 1960’ta bağımsız bir devlet oldu. Fakat bağımsızlığı kırpılmıştı. Zürih ve Londra Antlaşmalarında yabancı askerlerin, güvenlik garantilerinin bulunması ve askeri üs oluşturulması öngörülüyordü. Ama buna rağmen 1960 yılında Kıbrıslıların, geçmişin polarizasyon iklimini ve her iki tarafta da yerine getirilmemiş isteklerini geride bırakmalarının ve yeni kurulmuş Kıbrıs devletinin ilerleme ve refahı için beraber çalışmalarının tek bir fırsatı olmuştu. Ama bunun aksine, milliyetçilik ve ‘Ana Vatan’a hastalıklı tutku, çoğu Kıbrıslı’nın beyinlerine hâkim olmuştu ve yeni kurulmuş Kıbrıs hükümeti öldürülmesi gereken bir bebek haline gelmişti. Ve öyle de oldu. 1963 ve 1974 olayları, adayı ikiye bölerek, istisnasız bütün Kıbrıslılar’a yıkım dağıtıp acı çektirdi.
Bugün, Kıbrıs 42 yıl sonra bile sorunlu bir devlet olmaya devam ediyor. Taksim devam ediyor. Kıbrıslılar gittikçe birbirlerinden uzaklaşıyor. Milliyetçilik çok olmasa bile ara sıra sorunlar yaratıyor. Fakat öteki taraftan insanların büyük bir kısmı acı geçmişe sırtını dönüp, yorulmadan diğer toplumla köprüler örüp utanç duvarının bir kısmını yerle bir ederek, adamızda daha iyi günler görmek için uğraşıyor. Kıbrıs sorunun çözümü toplum içinden gelecek. Kıbrıslılar’ın maksimalist yaklaşım ve etnik görüşlerden kurtulduğu zaman ve Kıbrıslılar’ın, Kıbrıs’ı, parçalarının barışla ve güvenle yaşamanın ve işbirliği yapmanın gerektigi bir mozaik olarak kabul ettiği zaman Kıbrıs sorununun dayanıklı bir çözümünden umudumuz olabilir. Bunu başaracağız. Birlikte yabancı askersiz ve barikatsiz olan birleşmiş bir devlet kuracağız, içinde yaşayan insanların uyum içinde yaşayabileceği bir devlet, normal bir devlet. Bu bizim istediğimiz Kıbrıs. Tüm dünyayı aydınlatabilecek bir fenere ihtiyacımız var. Birlikte daha güçlüyüz.
