Akrebin, yelkovanın yerini unuttuğun, kendini kaybettiğin zamanlar hep dost sohbetlerine denk gelir. Bir bakmışsın akşam olmuş, kadehler boşalmış, konular tükenmemiş.
Hadi bu gece bende kal cümlesini duymuşsan bilirsin o gecenin sabaha vuracağını, bir konunun ötekine bağlanacağını. Küçük kız çocukları misali kıkır kıkır gülüşürsün yorganın altında.
Kimseden ‘Sessiz olun! Uyuyun artık bakalım!’ azarlaması gelmeyince iyice koyverirsin kahkahayı. Sabah kalkıp işe gideceğini unutursun, bir anlığına olsun artık büyümüş olmanın tadına varır çocuk yüreğin.
Hüzünse paylaştığın, dağılır yağmur bulutların döktükçe içini. Anlatır da anlatırsın, sen konuşmaktan yorulursun, karşındaki dinlemekten bıkmaz.
Omzuna dokunan elde bulursun tekrar, yaşama sevincini. Elini sıkan sıcaklık, gevşetir kalbindeki mengeneyi.
Arap saçına dönüşen sorunun birden çözülür mucizevi, sıkı sıkı sarılınca sen dostuna.
Sevincini katlar bir dost, beşe, ona. Gözlerindeki pırıltı bulaşır hemen onunkilere. Heyecanını paylaşır, çoğaltır, coşkuna ortaktır her daim.
Yaşamak böyle dostlarla ne büyük ayrıcalıktır, çok!
Hayat dağıtıyor bizi başka başka ülkelere, farklı şehirlere. O zaman daha da bir anlıyorsun geride bıraktıklarının değerini. Daha bir özel yerlere yerleştiriyorsun sevdiklerini kalbinde. ‘Seni seviyorum’ cümlesini daha sık kullanmaya başlıyor, sevginin her şeye iyi geldiğini, tecrübeyle sabitliyorsun.
İzini kaybettiğin dostları yıllar sonra buluyorsun bazen, uzaklarda. Hey gidi günler derken, aradan hiç zaman geçmemiş sanki, dün bırakmışsın gibi. Anlattığı hikayeyi hatırlamasan da, sana yaşattığı duyguyu anımsıyorsun hemen, bir meltem esiyor, yaz sıcağında, yüreğinde.
Yeni bir yaşa merhaba demeye hazırlanırken daha, başlıyorsa içten dilekler, rengârenk mesajlar, minik notlar belirmeye hayatında, var mıdır senden mutlusu?
Pastaların, mumların sayısını kaybettiğin oranda yüzündeki gülümseme büyür. Geçen yılların yarattığı çizgilerle değil, kazandırdığı yüreklerle ilgilenirsin, içtenlikle, dostlukla.
Hatırlarsın bir kez daha, yaşamın kısalığını ve tek gerçekliğin sevgi olduğunu, yaşamın ikinci yarısına geçerken.
Gözlerini kapatıp üflerken mumları bir kez daha, tutacak dilek bulamazsın, teşekkür edersin bu güzellikleri hayatına taşıyanlara, dostlara.
Yeniden.
Derya Beyatlı
