Çocukluktan itibaren aile, okul ve çevre tarafından şekillendirilen “başarılı olma” anlayışı, birçok kişi için neyin gerçekten istendiği sorusunu da beraberinde getiriyor.
Çoğumuz “başarı” kelimesiyle daha çocukken tanışıyoruz. Ailelerimizin övgülerinde, okulun beklentilerinde, hatta kurduğumuz ilk hayallerde bile bizimle…Fakat bir yandan da tam olarak ne anlama geldiği belirsiz…
Sanki herkes başarıya doğru koşuyor ama iş “Benim için başarı ne?” sorusuna gelince çoğumuz duraksıyoruz. Dış dünyanın sesleri o kadar baskın ki içimizden gelen sesi, cevabımızı duymak zorlaşıyor. Bu nedenle başarıyı anlamak çoğu zaman çevremizden gelen beklentileri değerlendirip, gerçekten bize ait olana yönelme sürecine dönüşüyor.
BAŞARININ ÖLÇÜSÜ KİME AİT?
Hayat, çoğu zaman bize fark ettirmeden bir “yapılacaklar listesi” uzatır: okul bitmeli, kariyer oturmalı, bazı adımlar tamamlanmalı… Bu liste öylesine yaygın ki, bunun hayatımızın doğal bir rotası olduğunu düşünebiliyoruz. Oysa benzerliklerimiz olsa da hepimizin değerleri, ihtiyaçları ve hayata bakışı farklıdır.
Bir noktada içimizde şu soru belirir: “Bunu gerçekten ben mi istiyorum, yoksa böyle olması gerektiği söylendiği için mi yapıyorum?” Bu küçük içsel soru, başarıya bakışımızı değiştirebilir. Çünkü o anda bize öğretilenlerle içimizden geçenlerin her zaman aynı olmadığını fark edebiliriz.
Bunu bir örnekle düşünelim: Bir insan sabah erkenden küçük bahçesinde toprakla uğraşırken huzur bulabilir. Başka biri dinamiği yüksek olan bir ofiste çalışırken kendini daha canlı hissedebilir. Bu iki yaşam biçimini birbirine göre “başarılı” ya da “başarısız” olarak değerlendirebilmek ise mümkün değildir. Çünkü asıl önemli olan, kişinin kendi ritmiyle uyum içinde olup olmadığıdır.
BAŞARI KÜÇÜK ANLARDA KENDİNİ GÖSTERİR
Başarıyı çoğu zaman büyük hedeflerin gerçekleştiği anlarda ararız. Oysa başarı hissi sade, küçük anlarda da ortaya çıkabilir:
Haftalardır ertelediğimiz bir işi tamamladığımızda,
Bize iyi gelmeyen bir alışkanlığı küçük bir adımla değiştirdiğimizde,
Uzun zamandır ertelediğimiz bir hayale “başlıyorum” diyebildiğimizde…
Bu anlara dışarıdan baktığımızda sıradanmış gibi görünse de içimizde ilerleme hissi uyandırır. Çünkü insanı harekete geçiren, yönünü netleştiren ve “devam edebilirim” duygusunu hatırlatan şey, çoğu zaman bu ilerleyiştedir.
KARŞILAŞTIRMANIN GÖLGELERİ
Başarı algısını bozan en güçlü etkenlerden biri karşılaştırmadır. Özellikle sosyal medyada herkesin yalnızca en parlak anlarını gördüğümüzde, kendi hayatımızı olduğundan farklı, yetersiz sanabiliriz. Oysa herkesin temposu, koşulları, imkânları ve iç dengesi birbirinden farklıdır. Birinin hızlı ilerlemesi, diğerinin yavaş gitmesi kimseyi daha çok ya da daha az başarılı yapmaz. Tıpkı çiçekler gibi; kimi güneşle açar, kimi ise gölgede büyür.
Başarıyı Yeniden Düşünmek İçin Üç Hatırlatma
1) Kendimize ait bir tanım oluşturalım.
Başarı kimine göre güvende hissetmek, kimine göre üretmek, kimine göre özgürlük ya da huzur anlamına gelebilir. “Benim için başarı ne ifade ediyor?” sorusunun cevabını netleştirdikçe, yolumuz da belirginleşebilir.
2) Büyük hedefleri küçük adımlara bölelim.
Zirveye ulaşmak elbette etkileyicidir ama çoğu zaman en önemli adım, o hedefe doğru atılan ilk adımdır. Çünkü ilerlemenin kapısını açan o küçük adımdır.
3) Kendi hikâyemize odaklanalım.
Hayatın ritmi herkeste farklıdır. Kendi hızımıza saygı duymak, başarı duygumuzu güçlendirerek bizi kendi yolumuza daha sağlam bağlayabilir.
Başarıyı bir varış noktası olarak düşünebiliriz. Oysa başarı, çoğu zaman yolda hissettiklerimizde, gün içindeki küçük dönüşümlerde ve kendimize iyi gelen seçimlerde ortaya çıkar. Bir şey bittiğinde değil, sürecin içindeyken hissedilir.
En sade haliyle başarıyı kendi hayatımızla uyum yakaladığımız, kısa ama derin anlarda beliren sessiz bir memnuniyettir, diye tanımlayabiliriz.
İçimizden yükselen yumuşak bir cümle gibi: “Evet, burası bana iyi geliyor.”
