Ο υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αχιλλέας Δημητριάδης απαντάει στις ερωτήσεις του Voice Of The Island, κάνοντας εκτενή αναφορά στις αλλαγές του πολιτικού συστήματος που ο ίδιος θα έπαιρνε έτσι ώστε να πραγματοποιήσουμε ένα Δίκαιο και Τίμιο Κράτος .
Της Hatice KERLO
Voice Of the Island
Ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης είναι ένας Δικηγόρος που συχνά προσκαλείται να μιλήσει για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικότερα για τα περιουσιακά ζητήματα που προκύπτουν από το Κυπριακό. Επίσης ασχολήθηκε και με τα θέματα της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ και των Αγνοουμένων.
«Είμαι ένας Δικηγόρος που εργάστηκα σκληρά για το μέλλον της χώρας μας. Είμαι ένας Δικηγόρος που έκανε πολύ δουλειά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσα από τα ανθρώπινα δικαιώματα έμαθα να μην κάνω διακρίσεις, ούτε για την θρησκεία, ούτε για την εθνική καταγωγή, ούτε για το φύλο κάποιου ανθρώπου. Είμαι ένας Δικηγόρος που πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι αυτά μπορούν να εφαρμοστούν στην Κύπρο για όλους τους Κυπρίους πολίτες.»
Οι αλλαγές που θα ήθελε να κάνει ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης , γιατί πιστεύει ότι η Κύπρος έχασε την αξιοπιστία της όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο Διεθνές επίπεδο…
«Το πιο σοβαρό πρόβλημα, μετά το Κυπριακό, πιστεύω ότι είναι η διαφθορά η οποία φαίνεται πως λειτουργεί σε δυο επίπεδα: πρώτα στο εσωτερικό, με τον πιο ευρέως γνωστό τρόπο που λέει ότι εάν δεν βάλεις μέσο δεν γίνεται η δουλειά σου.
Το δεύτερο αφορά το ρεζιλίκι με τα χρυσά διαβατήρια… Αυτό είναι ένα παράδειγμα της διαφθοράς στην πράξη. Βεβαίως θυμίζω και το βίντεο του Αλ ΤζαΖιρα, τα Pandora Papers κτλ. Στο Ευρωκοινοβούλιο, ουσιαστικά κατηγορούν την Κύπρο σαν ένα κράτος όπου ανθίζει η διαφθορά.
Πώς μπορώ να τα αλλάξω; Το πρώτο είναι να βρούμε τον τρόπο να ελέγξουμε την απόλυτη εξουσία που έχει ο Πρόεδρος να διορίζει ανεξέλεγκτα ανεξάρτητους αξιωματούχους. Επειδή ο χαρακτήρας του συντάγματος μας το 1960 ήταν δικοινοτικός, οι έλεγχοι μεταξύ των εξουσιών ήταν περισσότερο δικοινοτικής μορφής.
Τώρα που το θέμα του δικοινοτικού ελέγχου έχει ατονήσει από το 1963, ο Πρόεδρος έχει ανεξέλεγκτη εξουσία στο να διορίζει τους ανεξαρτήτους αξιωματούχους, και μέλη των Ημικρατικών Συμβουλίων. Σε αυτά θα ήθελα να εγκαταστήσω ασφαλιστικές δικλείδες. Πρώτα στις περιπτώσεις που το σύνταγμα δίνει την εξουσία στον Πρόεδρο να εμπλακεί η Βουλή, η οποία με συμβουλευτικό τρόπο θα μπορεί να κάνει ακροάσεις όπως γίνονται στο Ευρωκοινοβούλιο και στην Γερουσία στην Αμερική, και μέσα στα πλαίσια των δημοσίων ακροάσεων να ελέγχεται κατά πόσο ο υποψήφιος είναι κατάλληλος ή όχι. Αυτό δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, διότι το σύνταγμα δεν το επιτρέπει και υπάρχει ο διαχωρισμός των εξουσιών, αλλά πιστεύω αν ο Πρόεδρος εθελοντικά και ως βήμα αυτοέλεγχου, μπορεί να πει στην Βουλή «πείτε μου την άποψη σας». Δεν σημαίνει ότι η άποψη είναι δεσμευτική, αλλά τουλάχιστον θα την περνάμε από ένα φίλτρο δημοσίας διαβούλευσης.
Για θέσεις που δεν καθορίζει το Σύνταγμα, μπορούμε να αλλάξουμε την νομοθεσία και να εφαρμόσουμε την διαδικασία που ακολουθήθηκε με την Επίτροπο Διοικήσεως και προβλέπει συγκατάθεση της πλειοψηφίας της Βουλής. Με αυτό το τρόπο θα υπάρξει κάποιος έλεγχος.
Επίσης θα ήθελα να έχουμε ένα καλύτερο έλεγχο στο «πόθεν έσχες», δηλαδή να απαντάμε θεσμικά στο ερώτημα «από πού τα βρήκες»; Κάποιος που θα μπαίνει στην δημόσια σφαίρα, να πρέπει να δηλώνει τα εισοδήματα του αλλά και τα εισοδήματα των συγγενών του. Έτσι ώστε όταν φεύγει από την δημόσια εξουσία, να γνωρίζουμε ότι δεν έβγαλε χρήματα από αυτήν την δουλειά.
Και τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό από πλευράς δομής, είναι το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα. Σήμερα, αυτός είναι και ο Νομικός Σύμβουλος του κράτους, και ταυτόχρονα υπεύθυνος για να κάνει ποινικές διώξεις. Αυτοί οι δυο ρόλοι του 1960 με το σύνταγμα που είχαμε, μπορεί να ήταν σωστό να ήταν μαζί. Τώρα είναι σωστό να διαχωριστούν οι ρόλοι και θα πρέπει ο Γενικός Εισαγγελέας να κάνει ένα κομμάτι, τις νομικές συμβουλές του κράτους, ενώ το άλλο κομμάτι, αυτό του προϊσταμένου των ποινικών υποθέσεων, να είναι ξεχωριστό.
Ως μια δικαιολογία για να μην αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις βλέπει την πρόταση δυο κρατών της Τουρκικής πλευράς ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης .
Η γραμμή του κ. Τατάρ είναι να έχουμε δυο κράτη στην Κύπρο ισότιμα. Αυτό το πράγμα εγώ δεν το δέχομαι. Εμένα η γραμμή μου είναι μια ΔΔΟ, όπου οι δυο πολιτείες θα είναι ισότιμες και να υπάρχει πολιτική ισότητα. Όμως, δεν δέχομαι την κυριαρχική ισότητα. Δηλαδή δεν θα κάνουμε κάτι το οποίο αύριο να δώσουμε το δικαίωμα στα μέρη να μπορούν να αποσχιστούν και να κάνουν το δικό τους κράτος.
Εγώ θέλω μια ομοσπονδία που ο καθένας στο δικό του κομμάτι να έχει την ελευθερία να παίρνει αποφάσεις και να υπάρχουν συμφωνημένες αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης. Το επιχείρημα που θέτει ο κ. Τατάρ, είναι ότι μετά από το 1963 και δεδομένης της ανυπαρξίας Τουρκοκυπρίων στις δομές του κράτους, ελέγχουν το κράτος μόνο οι Ε/κ. Η απάντηση σε αυτό είναι, «ελάτε να κάνουμε μαζί μια διαδικασία, να λύσουμε το πολιτικό μας πρόβλημα, αλλά δεν αποδεχόμαστε τα δυο κράτη».
Τα δυο κράτη κατά εμένα είναι η δικαιολογία να μην έρθουν σε διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία. Η ομοσπονδία, η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, είναι ο πιο εφικτός και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να φέρουμε ειρήνη σε αυτήν την χώρα.
Η γραμμή μου για το κυπριακό είναι πάρα πολύ απλή, είναι ένα διαδικαστικό βήμα και δύο βήματα ουσίας. Το διαδικαστικό βήμα είναι να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία μας και στις Βρυξέλλες και στην Νέα Υόρκη. Η ουσία είναι τα «δύο κλειδιά» για να λύσουμε το κυπριακό. Το ένα είναι το ενεργειακό και το άλλο είναι οι Ευρωτουρκικές σχέσεις. Το ενεργειακό για εμένα είναι ο καταλύτης της λύσης γιατί μετά από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το θέμα της ενέργειας και του φυσικού αεριού έχει ανεβεί στις προτεραιότητες και της ΕΕ και της περιοχής. Άρα, αν χειριστούμε σωστά το ενεργειακό και το χρησιμοποιήσουμε ως τον καταλύτη της λύσης, εγώ μπορώ να φανταστώ την Κύπρο να γίνεται κόμβος για την ενέργεια.
Το άλλο είναι οι Ευρωτουρκικές σχέσεις, όπου οι συζητήσεις για την Τελωνειακή Ένωση ΕΕ-Τουρκίας συνεχίζονται και είμαστε σχεδόν αμέτοχοι. Ταυτόχρονα θα πρέπει να μπούμε στην συζήτηση του μεταναστευτικού μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Επίσης είναι το θέμα της βίζας για Τούρκους υπηκόους. Πρέπει να μπούμε σε αυτήν την συζήτηση για την Ευρωτουρκική σχέση και με αυτό τον τρόπο μπορούμε να εξασφαλίσουμε καλύτερη διαχείριση και για το μεταναστευτικό.
Να μην ξεχνάμε και το Βαρώσι . Το Βαρώσι για μένα είναι ο φάρος της λύσης του Κυπριακού, εάν αυτός ο φάρος σβήσει θα πέσουμε στα βράχια της διχοτόμησης. Το να ανοίξεις 3,5% του Βαρωσιού και να αγνοείς τα ψηφίσματα των ΗΕ και τα περιουσιακά δικαιώματα Κύπριων πολιτών, είναι απαράδεκτο και δεν βοηθά στην λύση του Κυπριακού. Δεν κερδίζει τίποτε η Τ/Κ ηγεσία για αυτό το θέμα. Πρέπει το Βαρώσι να είναι το «έναυσμα» για να αρχίσουμε μια συνεργασία.
Σημείωση: Θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος της συνέντευξης για τα προβλήματα των Τουρκοκυπρίων που αντιμετωπίζουν λόγω του status quo στην Κύπρο.
Για δεύτερο μέρος της συνέντευξης πατήστε εδώ
